Testurteil: "85%"
Test: Einzeltest: ModNation Racers
Zitat: Ha geinig, een racespelletje met koddige figuurtjes in karts, doelzoekende projectielen en turbotegels. Het doet een beetje denken aan… kom nou, hoe heet dat spel ook alweer. O ja, Mario Kart, dat was het. Onze Mario Kart-expert Jurjen ging eens kijken of het met de karts van ModNation Racers net zo lekker crossen was, en of MNR genoeg meebrengt om zich aan het stigma van Mario Kart-kloon te onttrekken. Tuurlijk, ik kan best doen alsof Mario Kart niet bestaat en ModNation Racers een heel nieuw idee is. Maar daarmee verzwijg ik wat iedereen wel weet, en haal ik het referentiekader weg wat je kan helpen te begrijpen waar MNR goed en minder goed in is. Toch heeft het spel wel degelijk een eigen sfeertje en voegt ‘t met de mogelijkheid je eigen parkoersen te maken zelfs een heel nieuwe dimensie toe aan het kartracegenre. Over die zelfbouwmogelijkheden zal ik zo meer vertellen, maar laat ik beginnen met een aspect waar ik me tijdens mijn eerste rondjes in ModNation Racers wel een beetje zorgen om maakte: het racen zelf. Zweten en vloeken Automatisch checkte ik meteen of de game ook met de digitale richtingsknop bestuurd kon worden. Maar dat kon niet. Dus reed ik slingerend als een dronkenman mijn eerste rondjes in ModNation Racers. Mijn wagentje reageerde wel érg gevoelig op de bewegingen van de stick, waardoor ik steeds net iets te ver doorschoot naar links, en bij het compenseren daarvan weer te ver doorschoot naar rechts. Waardoor ik de stick intuïtief weer te ver naar links trok... De gevoelige, wat analoger voelende besturing maakt het racen in MNR lastiger dan in Mario Kart. Toch blijkt na enige oefening de gevoelige besturing eigenlijk helemaal geen verkeerde zaak want daardoor wordt ook meer ruimte geboden om je skills te verbeteren. Daarbij is het de kunst om de verschillende gradaties waaronder je de analoge stick in een richting kunt bewegen (van een klein eindje tot helemaal) instinctief te leren gebruiken, zodat je je wagen na een powerslide door een bocht met een subtiele beweging mooi strak naar het rechte stuk dat volgt kunt duwen, en daarbij niet weer in zo’n slingerbeweging terechtkomt wegens overcompensatie. Het is een veeleisende manier van spelen die me constant aan het werk hield en in de moeilijker parkoersen flink liet zweten, botsen, vloeken en – uiteindelijk – juichen. Want op een of andere manier smaakt een overwinning zoeter naarmate je er meer voor hebt gezweet, gebotst en gevloekt. Gele meter Om de moeilijkere parkoersen te kunnen halen, zul je ook optimaal gebruik moeten maken van de powerslide. Die laat je niet alleen snel en soepel door bochten slippen, maar vult tegelijk een gele meter die je kunt gebruiken voor drie verschillende acties: druk op de L-knop voor een turboboost, beweeg de rechter stick om de tegenstander direct naast je van de baan te beuken (“side swipen”), of druk op de cirkelknop om voor korte tijd een schild te activeren. Dat laatste is een zeer welkome toevoeging, omdat dit schild – mits op exact het juiste moment geactiveerd – je tegen vijandelijke aanvallen beschermt, en je dus heel wat frustratie kan besparen. Iedereen die op weg naar de finish in Mario Kart wel eens werd getrakteerd op een blauw schild zonder kans zich ertegen te verdedigen, weet wat ik bedoel.
